به یاد نخستین پزشک جهرمی با مدرک دانشگاهی: دکتر شیرازی؛ پزشکی مهربان و نیکوکار

به یاد نخستین پزشک جهرمی با مدرک دانشگاهی: دکتر شیرازی؛ پزشکی مهربان و نیکوکار

به گزارش اخبار جهرم، عبدالرحیم شیرازی (شوهر خواهر مرحوم جلال طوفان که خود از نامداران و بزرگان جهرم است) در بهار سال ۱۳۰۱ در محله “نوشتان”(شش محل پایین) جهرم دیده به جهان گشود. فرزند مرحوم حاج ابوالقاسم بود.

در سال ۱۳۲۶ از دانشسرای مقدماتی شیراز فارغ التحصیل شد. وی پس از اخذ پايان نامه پزشکي از دانشگاه تهران (۱۳۳۳) به جهرم بازگشت و در خیابان منوچهری به طبابت نشست. او نخستین پزشک جهرمی بود که مدرک دانشگاهی داشت.

در شروع کار به عنوان پزشک عمومی بهداری جهرم و پس از چند سالی در پست ریاست بهداری جهرم و بعد از مدتی نیز به مدیریت کل بهداری فارس رسید.

مرحوم شیرازی مردی جدی، وظیفه شناس، پاک، وقت‌شناس و با اراده بود و در طول عمرش کوچکترین آلودگی پیدا نکرد. از لحاظ تشخیص بیماری، بدون داشتن آزمایشگاه‌های امروزی حقیقتا بی‌نظیر بود .

چون ثروت مختصری از پدر به ارث برده بود نه تنها پای‌بند مادیات نبود، بلکه حداکثر کمک به بیماران و سایر درماندگان می‌کرد و در عین حال می‌کوشید که مساعدتهای خود را پنهان نگاه دارد.
سالها در خدمت مردم بود و رایگان بیماران تهی دست را می‌پذیرفت و خرج داروهاي‌شان را به عهده می‌گرفت.

گاه جهت طبابت با کیفی از دارو در کوچه و پس کوچه‌های تاریک حومه شهر با دوچرخه پا میزد.
بسیار شنیده شده است که در نیمه‌های شب اگر مریضی یا درمانده‌ای به خانه‌اش می‌رفت بدون هیچ ناراحتی او را می‌پذیرفت و اگر مریضی قادر به راه رفتن نبود در همان نیمه‌های شب با وسیله شخصی خود که در آن زمان دوچرخه بود بر بالین مریض می‌رفت و به مداوای او می‌پرداخت.

بارها شده بود که تا صبح بر بالین مریض می‌ماند و تا کاملا مطمئن نمی‌شد از خانه او بیرون نمیرفت و فردا صبح بدون اینکه استراحتی کند سر کار خود می‌رفت. اغلب مردم او را با اسم می‌شناختند و سادگی و تواضعش را مي‌ستودند.
او نمونه يک انسان مهربان و نيكوكار بود و مردم با حق‌شناسي از او نام می‌بردند.

عاقبت در تاریخ سیزده فروردین ۱۳۴۷ در سفر تهران – اصفهان در تصادف رانندگی در نزدیکی میمه ، خود و چهار نفر از خانواده‌اش (خود، همسرش، دخترش، مادر همسرش، و پسر عموی همسرش دکتر کاووس فیروزمند) جان سپردند.

پیکر آن مرحوم با تشریفات خاص به شیراز حمل شد و به مدت چند شبانه روز شیراز و جهرم در مرگ این پزشک عالیقدر غرق در سوگواری بود. که به قول بزرگان جهرم و شیراز، بزرگانی را از دست داده بودند ولی تاکنون کسی به خاطر نداشت که مردم فارس در مرگ پزشکی تا این اندازه عزاداری کرده باشند.

بالاخره پیکر آن مرحوم و خانواده‌اش به جهرم حمل شد و در حسینیه کوی علی پهلوان (آیت اللهی) به خاک رفت. به هر حال ایشان حق مسلمی بر گردن جهرمی‌های مستضعفی که بدون پول معاینه و معالجه میشدند دارند.

امیدوارم که دیگر پزشکان خدمتگزار جهرمی نیز به ایشان تأسی کرده و دکتر شیرازی‌وار به همشهریان خود خدمت کنند. روحش شاد و یادش گرامی