غبار از چهره‌ی صنایع دستی جهرم بزداییم
به گزارش اخبار جهرم، سال‌هاست که غبار گام‌های زندگی مدرن و باز شدن پای تکنولوژی به عرصه‌های مختلف، چهره صنایع دستی اصیل و زیبای جهرم را پوشانده و آرام آرام بعضی از این هنرها را به فراموشخانه‌ی ذهن آدم‌ها کشانده است؛ هنرهایی که بعضا با مرگ آخرین هنرمندانش، محو شد.
صنایع دستی، همان آثار هنرمندانه‌ی زحمتکش‌ترین و کم‌توقع‌ترین و در عین حال وفادارترین هنرمندان جهرمی است، مردان و زنانی که به حتم حفظ تاریخ و فرهنگ و هنر شهرستان، مدیون تلاش خستگی‌ناپذیر و پایمردی آنان است.
امروز اما تنوع صنایع دستی جهرمی با آن پیشینه چند هزارساله، اندک اندک کاسته شده و بخشی از این هنرها دیگر هنرمندی ندارد و بخشی گرفتار مدرنیته و ابزارهای تکنولوژیک مدرنیته شده است؛ دیگر خبری از دیگ‌های مسی جهرمی، فرش‌های جهرمیه، کوزه‌گری، عطرهای جهرمی، نمدمالی، شیشه‌گری، لوده‌بافی و روواربافی جهرمی نیست؛ غافل از اینکه صنایع دستی در شناساندن فرهنگ و هنر و تمدن ملت‌ها، نقشی بی‌بدیل ایفا می‌کند.
امروز هنرمندان و صنعتگرانی که روزگاری نیازهای مردم را تأمین می‌کردند، حال در تأمین نیازهای اساسی خود لنگ می‌زنند و این، عامل اصلی به حاشیه رفتن کار هنرمندانه‌شان شده است.
تغییر نیازهای جامعه و شیوه‌ی زندگی افراد، صنعتی‌شدن محصولات، واردات بی‌رویه با قیمت‌های بسیار نازل، نبود تطبیق میان طرح‌ها و صنایع دستی حاصل از این مشاغل با زندگی امروزی، نبود توان رقابت با محصولات مشابه صنعتی، بالابودن قیمت تمام شده برخی محصولات، مهاجرت‌های بی‌رویه، تأمین نشدن نیازهای معیشت خانواده و نبود برنامه‌ریزی مناسب برای شناسایی و آشنایی عموم با جذابیت‌های بصری از دلایلی است که صنایع دستی را در معرض نابودی قرار داده است.
شهرستان جهرم در زمینه‌ی صنایع دستی، به حتم از نقاط برخوردار ایران محسوب می‌شود. در گذشته در جهرم صنایع دستی متنوعی وجود داشت که رونق مجدد آن با برنامه‌ریزی به منظور یافتن بازار فروش قطعاً به اقتصاد شهرستان کمک خواهد کرد؛ صنایعی چون روواربافی برای بافت گیوه و ملکین که این روزها قیمتی بالا دارند، سفالگری و کوزه‌گری، نمدبافی، قالی‌بافی با نقش‌های سنتی، شیشه‌گری، ساخت نماهای کاهگلی، حصیربافی، پیش‌بافی، لحاف‌دوزی و… .
برای رونق اشتغال با اندکی سلیقه در این مشاغل می‌توان بازار خوبی ایجاد کرد؛ مثلاً در استان فارس سفالگری تقریباً وجود ندارد و اگر جهرمی‌ها دوباره کارگاه‌های سفالگری خود را راه‌اندازی کنند، با توجه به استقبال از سفال در حیطه‌ی زندگی روزمره مردم، مطمئناً می‌توانند با یک بازاریابی خوب اشتغال تازه‌ای برای شهرستان ایجاد کنند. در سطح کشور نیز در زمینه‌ی سفالگری فقط همدان و لاله‌جین شهره شده‌اند. در زمینه‌ی نمدمالی این روزها استفاده از زیورآلات نمدی مورد استقبال است و آن را به صورت خام می‌توان به کارگاه‌ها و تولیدی‌ها فروخت. لحاف‌دوزی با طرح‌های بدیع سنتی را با اندکی تغییر می‌توان را امروزی کرد و دامنه‌ی آن را به روتختی، کوسن و… گسترش داد.
لوده‌بافی یا بافت انواع سبد و دم‌کنی با استفاده از ترکه‌های انار و جرگه و الوک این روزها در شهرهای اطراف اصفهان با قیمت گزاف به فروش می‌رسد در صورتی که هنرمندان انگشت‌شماری در جهرم به این حرفه اشتغال دارند. جاروبافی با برگ‌های نخل و نی‌های کنار رودخانه‌ای را می‌توان با اندکی سلیقه تجاری‌سازی کرد تا فقط جاروی دستی مشهدی در کشور شهره نباشد!
ساخت انواع صنایع دستی با هسته‌ی خرما و مسگری جهرم نیز که برند شهرستان هستند و اگر بتوان تعداد شاغلان در این حرفه را افزایش داد، مطمئناً خدمتی به نسل آینده خواهد بود. گو اینکه به جز شیراز در کل فارس، جهرم تنها شهری است که در آن وسایل مسی ساخته می‌شود.
برای توسعه‌ي همه‌ی این مشاغل نیازمند برنامه‌ریزی، مدیریت و البته توجه به نیازهای بازار هستیم. ضمن اینکه همه‌ی ما شهروندان نیز باید از محصولات صنایع دستی خود در زندگی روزمره و لو در حد سبدها و زیراندازهای حصیری استفاده کنیم تا بازار این گونه وسایل رونق گیرد. به امید اینکه روزی جهرم نه فقط با خرما و لیمو و مرکبات که دوباره با صنایع دستی‌اش در کشور مشهور شود!
#یاداشت_روز_اخبار_جهرم
