مشکلات روحی و روانی کودکی، مقدمه‌ی مشکلات روانی بزرگسالی
اختلالات روانی کودکی با شیوه های مختلف می توانند با اختلالات روانی بزرگسالی ارتباط داشته باشند.
ساده ترین حالت زمانی است که اختلال کودکی، با همان شکل، در بزرگسالی ادامه می یابد. مثلا افسردگی یا اضطراب. یه نمونه ی بارز، اختلالات رفتار ضد اجتماعی در کودکی است که در بزرگسالی در صورتی که درمان نشود به اختلال شخصیت ضداجتماعی تبدیل می شود “مثال رفتاری دزدی”
دومین حالت زمانی است که اختلال روانی کودکی در رشد اثر منفی می گذارد و به طور غیرمستقیم به انواع ناسازگاری ها در مراحل بعدی زندگی منجر می شود. مثلا، کودکانی که نمی توانند با والدین خود روابط سازگار داشته باشند، در مراحل بعدی رشد، رفتارهای آشفته دارند که باعث مشکلات یادگیری و ناسازگاری کلی تر در همه مراحل زندگی می گردند.
در حالت سوم، اختلال کودکی پیش درآمد اختلال روانی بزرگسالی می باشد، مثلا فوبیای ارتفاع در نوجوانی عامل خطری برای ابتلا به اختلال وحشتزدگی و پنیک در بزرگسالی است.
حالت چهارم زمانی است که اختلال کودکی در بزرگسالی ادامه نمی یابد یا به اختلال مشابهی تبدیل نمی شود، بلکه فرد را در مقابل رویدادهای استرس زا آسیب پذیر می سازد. مثلا کودکی که والدینش فوت شده، در بزرگسالی با برخورد به رویداد مشابه در مقابل افسردگی آسیب پذیر خواهد بود.
و نهایتا حالت پنجم اختلال کودکی در بزرگسالی ناپدید می شود یا کاملا تغییر شکل می دهد، مانند اختلالات دفعی.
همه‌ی مثال‌های بالا نشان می‌دهد که اختلالات روانی کودکی در بهداشت روانی بزرگسالی تاثیر مهمی دارند، لذا مهم است که بهداشت روانی کودک خود را مورد ارزیابی قرار داده و در کنار روانشناسان خبره از پیشگیری بجای درمان استفاده کنیم.
مینا چترمینا: روانشناس بالینی و رواندرمانگر
