یادداشت | ایران، خانه مشترک همه اقوام و زبان‌ها
خبرستان جهرم- ایران، سرزمینی کهن با تمدنی چند هزار ساله است که در طول تاریخ، همواره محل زیست اقوام، زبان‌ها و فرهنگ‌های گوناگون بوده است. آنچه این کشور را پابرجا و سرافراز نگه داشته، وحدت ملی در عین تنوع فرهنگی بوده است. امروز نیز، در دنیای پرچالش کنونی، یادآوری این حقیقت ضروری است که همه ما—فارغ از زبان، گویش، نژاد و قومیت—زیر پرچم پرافتخار ایران، یک ملت هستیم: ایرانی.
هم‌وطن ما می‌تواند فارس باشد یا ترک، لر یا کرد، عرب یا بلوچ، ترکمن یا گیلک؛ زبان مادری‌اش می‌تواند ترکی، کردی، عربی، لری یا گویش‌های دیگر باشد. اما آنچه ما را به هم پیوند می‌زند، هویت ایرانی ماست؛ هویتی که در دل خود، فرهنگ‌ها و ریشه‌های مختلف را با مهربانی جای داده و تقویت کرده است.
در عصر ارتباطات و جهانی‌سازی، کشوری می‌تواند مسیر توسعه را طی کند که سرمایه اجتماعی خود را از طریق پذیرش تنوع، احترام به تفاوت‌ها و تقویت حس تعلق ملی، افزایش دهد. ایران، نمونه‌ای برجسته از این ظرفیت فرهنگی است؛ مشروط به آنکه با رویکردی ملی و فراگیر، زمینه گفت‌وگو، تعامل و هم‌زیستی را بیش از پیش فراهم کنیم.
همه ما، از هر زبان و قومی، یک پرچم داریم؛ و آن پرچم سه‌رنگ ایران است. این پرچم نه‌فقط نماد هویت ملی، که یادآور خون‌های ریخته‌شده برای تمامیت ارضی و عزت این سرزمین است. حفظ این عزت، جز با همدلی، احترام متقابل و هم‌افزایی میان تمام اقوام، ممکن نخواهد بود.
امروز بیش از هر زمان، کشور نیازمند وحدت در عین تنوع است. بیاییم با پاسداشت زبان‌ها و فرهنگ‌های محلی، و در عین حال، با تأکید بر ایرانی بودنمان، مسیر آینده‌ای روشن برای میهن‌مان را هموار کنیم.
