انحلال سازمان امور عشایر، نادیده گرفتن ستون‌های هویت ملی است/ نماینده مردم جهرم و خفر: این تصمیم شتاب‌زده و غیرکارشناسی است
به گزارش اخبار جهرم، دکتر محمدرضا رضایی کوچی، نماینده مردم جهرم و خفر و رئیس کمیسیون عمران مجلس شورای اسلامی ضمن تبریک روز ملی روستا و عشایر به جامعه روستایی و عشایری کشور، نسبت به تصمیم اخیر درباره انحلال یا ادغام سازمان امور عشایر کشور واکنش نشان داد و این اقدام را تصمیمی غیرکارشناسی و آسیب‌زا برای این قشر مولد توصیف کرد و گفت:
عشایر ایران ستون‌های هویت ملی، خودکفایی و تولید کشور هستند. سازمان امور عشایر طی سال‌های اخیر با اجرای برنامه‌های حمایتی، تأمین نهاده‌ها، توسعه کوچ‌روها، ایجاد زیرساخت‌های آموزشی و بهداشتی و مدیریت منابع طبیعی، نقش مؤثری در پایداری زندگی عشایری ایفا کرده است.
انحلال این سازمان به معنای تضعیف مستقیم نظام خدمت‌رسانی به این قشر زحمتکش است. ادغام یا انحلال سازمان‌های تخصصی بدون مطالعه دقیق آثار اجتماعی و اقتصادی، پیامدهای سنگینی در پی دارد.
جامعه عشایری کشور با بیش از یک میلیون نفر جمعیت، یکی از پایه‌های تولید در بخش دامداری، صنایع دستی و حفظ منابع طبیعی کشور است.
حذف نهاد تخصصی متولی آن، نه‌تنها موجب اختلال در خدمات مرتبط با معیشت، بهداشت، آموزش و زیرساخت‌های زیستی این جوامع می‌شود، بلکه سبب گسست فرهنگی و تضعیف پیوند آن‌ها با بدنه ملی خواهد شد.
سازمان امور عشایر تنها نهادی است که ساختار میدانی و شناخت واقعی از مسائل عشایر دارد. انتقال وظایف این سازمان به وزارت جهاد کشاورزی به بهانه چابک‌سازی دولت، عملاً به فراموشی سپردن یک جامعه پویا و اثرگذار است. ساختارهای بزرگ و متمرکز وزارتخانه‌ها توان پاسخگویی به نیازهای خاص و منطقه‌ای عشایر را ندارند.
در شرایطی که کشور بیش از هر زمان دیگری به اقتصاد مقاومتی، امنیت غذایی و حفظ منابع طبیعی نیاز دارد، انحلال سازمانی که به‌طور مستقیم در این حوزه‌ها فعالیت می‌کند، تصمیمی مغایر با منافع ملی است. به جای انحلال، باید با تقویت بودجه، واگذاری اختیارات استانی و توسعه تعاونی‌های عشایری، بهره‌وری این سازمان را افزایش داد.
شورای عالی اداری و سازمان امور استخدامی کشور باید هرچه سریع‌تر در این تصمیم بازنگری کنند. به جای حذف نهادهای کارآمد، باید آن‌ها را اصلاح، تقویت و مأمور به مأموریت‌های جدید کرد. جامعه عشایری، سرمایه انسانی و فرهنگی ایران است، نه بخشی حاشیه‌ای که بتوان به‌سادگی از آن چشم‌پوشی کرد.
