بخشش
بخشش از سه سطح مشخص تشکیل شده است: ۱. بخشش دیگران ۲. بخشش خود ۳. رسیدن به این درک که چیزی برای بخشش وجود ندارد.
درک این موضوع خیلی سخت نیست که اگر می خواهم خود را بخاطر رنجاندن دیگران ببخشم، پس باید افرادی را که مرا آزرده‌اند هم ببخشم!
ضروری‌ست که بخشش را یک انتخاب بدانیم نه امری الزامی. بخشش یعنی از مرور اتفاقات گذشته و قربانی دانستن خود دست برداریم؛ بخشش یعنی خلق داستانی جدید درباره آنچه اتفاق افتاده به گونه ای که آرامش دهنده و قدرت دهنده باشد. بخشش یعنی برگرداندن توجه به سوی خود نه شخص خطاکار و احیای صلح و عشق درونی خویش.
بخشش به چه معناست؟
*بخشش پذیرش مسئولیت احساسی است که تجربه می کنید.
* بخشش برای التیام شماست نه افرادی که به شما آسیب رسانده اند.
* بخشش مهارتی قابل یادگیری است.
بخشش چه چیزی نیست؟
* بخشش چشم پوشی از نامهربانی نیست.
* بخشش فراموش کردن اتفاقات درناکی که رخ داده نیست.
*بخشش توجیه و بهانه ای برای رفتار نامناسب نیست.
*بخشش الزاما تجربه ای دینی و اخروی نیست.
* بخشش به معنای آشتی و صلح با فرد خطاکار نیست.
* بخشش به معنای سرکوب کردن احساس نیست.
بخشش مراحلی دارد و مانع اصلی ما جهت بخشش خود رنج‌ها نیست بلکه فقدان رهنمود کارآمد است که داشتن یه راهنما و مشاور جهت طی کردن مراحل بخشش بسیار حائز اهمیت هست.
افرادی را می‌یابیم که رنج ما را کشیده‌اند در موقعیتی مشابه و بخشیده‌اند و یا بالعکس.
همه‌ی ما ایده‌ی بخشش را دوست داریم اما بخشودن درس دشواری است که به این سادگی نمی توان آموخت.
شاد و بخشنده باشید.
مینا چترمینا: روانشناس و رواندرمانگر
